Mouflons eindelijk

Zondag 13 nov 2016

Met Mark Michiels naar Mouflons. Urenlang gewerkt aan het gaatje dat Annette en ik vorige keer al wat vergroot hadden. Heel veel blokken weggehaald en 2 plops. Onze stockageruimte was op de duur al ¾ vol!

Mark aan het werk in wat enkele uren later een doorbraakje zou worden

Mark in ons nieuwe stukje

 Rond 15 u kregen we zicht op een putje van 2 m diep. Smal en beneden vol puin. Maar op halve hoogte was een horizontale spleet zichtbaar met ruimte achter. In amper een kwartier kon Mark genoeg stenen ruimen om daarin te geraken. De ruimte was niet groot, tussen grote blokken, maar er vertrok een nauwe spleet omlaag. Ik daalde erin af en geraakte van daaruit in een veel ruimer vervolg. Hier waren zelfs wat concreties! Niet direct een evident vervolg gezien, maar er zijn 3 interessante plekken. Heel tevreden, zomaar 10 m erbij en dit is "echte grot".

Paul en Mark, tevreden

Vrijdag 18 nov 2016

17^de sessie in de Mouflons (Paul en Annette). Eerst de puinhelling beneden het “putje” gestabiliseerd met kippendraad die op diverse plaatsen met goujons is vastgezet. Dan 6 tiges dwars in de wand geboord zodat men de puinhelling kan uitklimmen zonder op het puin te moeten gaan staan. Prima gelukt, veel veiliger nu!

Daarna met Annette het stukje gaan bekijken dat Mark en ik vorige week vonden. Na grondig onderzoek: er is veel te weinig tocht, we hebben iets gemist! Achteraan is er wel een gat tussen aan elkaar geconcretioneerde blokken, waarachter ruimte is. We slaagden erin om met hamer en koevoet dit gat open te krijgen. Annette geraakte erdoor en vond aldus nog 5 m bij: laag zaaltje met een stalagmiet. Met de Hilti kon ik gaten boren voor de beitel en daarna het gat zover verbreden dat ik er ook door kon. Maar hier was het dus echt niet te doen, niks tocht. Het was intussen al na 14 u, we waren scheel van honger en dorst. Gauw naar buiten.

In het nieuwe zaaltje zijn zowaar enkele concreties

Na wat eten en drinken, weer de grot in, ditmaal al topograferend. We blikten alles in, veel meer werk dan gedacht: de grot meet nu al 45 m !. Daarna gingen we op zoek naar de verloren tocht. Deze werd gelokaliseerd in 2 dalende diaklazen. Na veel gebeitel geraakte Annette in de eerste dieper, maar beneden was enkel een klein gaatje en een blazend éboulis. 

Annette wurmt zich omlaag in een diaklaas

In de andere diaklaas zag het er beter uit: na de opening te hebben uitgegraven, kon ik hoofd eerst omlaag hangen in een putje, dat op -1,5 met blokken dicht zat. Maar eronder was er duidelijk meer ruimte! Heel moeilijk werk, vooral om er weer uit te geraken. Eén blok was enorm en diende geplopt te worden. Buiten moesten we toch wel een kwartier wachten. Terug in de grot, het blok was in grote stukken gebroken die nu halfweg het putje (3-4 m diep) hingen. Maar bovenaan het putje was het echt te smal om er veilig in te geraken. Daar moest nog aan gewerkt worden.

We waren intussen uitgeput en bont en blauw want dit is intussen een sportief en scherp grotje!

Genoeg voor vandaag dus.

Zondag 11 dec 2016

Zondagmiddag nog even met Annette naar de Mouflons. Uiteraard was ons doel het putje. We slaagden erin om er twee grote blokken uit te sleuren en daarna lag de weg open. Voorzichtig omlaag, 3 m dieper was er een zaaltje gevormd tussen enorme blokken (de grootste meet zeker 3 x 4 m). Na wat gesnuffel hadden we op 2 plaatsen zicht op een lager gelegen gang, verdedigd door een te nauwe doorgang.

Hoera, eindelijk een echt zaaltje, met plaats!

Annette was intussen heel voorzichtig tussen dreigende blokken omhoog geklommen en kwam daar in een bovenverdiep terecht. Hier was een mooi plafond te zien, met vele fossielen van Stromatoporen. Het liep er wel wat verder, weer omlaag en ook hier stopten we voor een donker gaatje waarachter weer wat ruimte was.

Het wat later ontdekte bovenverdiep

Fossielen van Stromatoporen

Best tevreden met deze vordering! Naar buiten om het topomateriaal te gaan halen. De topo was toch wel wat werk want wat we vandaag bijvonden, is eigenlijk zo groot als alles dat we reeds hadden.

Na de topo werkten we nog een half uur aan de eerst gevonden vernauwing waaronder “iets” verder liep. Uiteindelijk geraakten we erdoor, afstapje van 2 meter, dan na 3 m gang zat alles dicht. Vreemd want er was echt veel tocht voelbaar in de vernauwing. Dat bekijken we later nog wel.

Paul topografeert de ontdekking

De grot meet nu al 95 m en is reeds 16 m diep. Dat begint er stilaan op te lijken. Maar dat moet nog veel, veel meer worden!