Er is geen enkel gebied waar we al zo lang bezig zijn als de vallei van Pont-le-Prêtre nabij Bomal. De anciens van de club zullen zich ongetwijfeld de (soms hilarische) exploraties en pompsessies in de Trou Sans Nom herinneren...in 1989 was dat, bijna 30 jaar geleden dus!
Het was vooral in de jaren 1993-1995 (nadat de explo van het Systeem van Bretaye was afgerond) dat we tientallen malen in de vallei van Pont-le-Prêtre gingen werken. Het was een succesvolle periode met ontdekkingen van enkele belangrijke grotten, zoals de Grotte aux Contrastes of de Grotte Strauss. Door de ontdekking van de Grotte des Emotions in de vallei van de Lembrée in 1995, vielen de werken in de vallei van PLP stil. Maar in feite was het er niet gedaan.
Het was vooral in de jaren 1993-1995 (nadat de explo van het Systeem van Bretaye was afgerond) dat we tientallen malen in de vallei van Pont-le-Prêtre gingen werken. Het was een succesvolle periode met ontdekkingen van enkele belangrijke grotten, zoals de Grotte aux Contrastes of de Grotte Strauss. Door de ontdekking van de Grotte des Emotions in de vallei van de Lembrée in 1995, vielen de werken in de vallei van PLP stil. Maar in feite was het er niet gedaan.
In een groot artikel in Spelerpes en Regards werd de balans van
onze werken destijds gepubliceerd (zie http://www.scavalon.be/avalonnl/discov/contrast.htm).
Deze vallei heeft immers een groot potentieel, ze is wat dat
betreft vergelijkbaar met de Lembrée, alleen wat minder uitgestrekt.
Stroomopwaarts zijn er grote verdwijnpunten, o.m. Chantoir des Bannis of de
Chantoir E9 waarin we heel veel hebben gewerkt. De Grotte aux Contrastes, met
haar onderaards meertje, biedt een zicht
op de watertafel.
Alle water resurgeert in een grote bron langs de weg
Juzaine-Heyd, waar in de jaren 90 enkele duikers (o.m. S. Delaby) pogingen waagden.
In oktober 2010 geraakte Nico Hecq (C7-Casa) dan toch doorheen een reeks van drie sifons
en aldus werd in 2011 een ébouleus, labyrinthisch réseautje geëxploreerd. In
totaal alles bij elkaar 160 m, zeker niet slecht. Dat verhaal kan je lezen op
zijn blog http://nicospeleo.blogspot.be/search/label/Pont%20le%20Pr%C3%AAtre
We werkten met Nico samen om zijn ontdekking te relateren
aan onze kennis van de vallei. Dankzij een precieze waterpassing (zie http://scavalon.blogspot.be/2011/02/een-dagje-waterpassen_18.html)
konden we de hoogteligging van alle karstfenomenen bepalen.
De topo van Nico wees uit dat zijn nieuwe réseau zich
tot onder enkele kleine grotjes ontwikkelde, die wij in 1993 hadden
ontdekt, de E1, E2, E3 en E4. Twee daarvan tochten stevig en een ingang
post-sifon is dus niet uitgesloten. Uiteraard interessant maar wat me veel meer
interesseert is het stroomopwaartse vervolg te vinden! De grote dolines in de
directe nabijheid van dit alles doen ons al 25 jaar lang dromen. Hier zit veel,
veel meer.
In de periode 2011-2012 kreeg de club van Nico, C7-Casa, groen licht om hun geluk te wagen en die ingang post-sifon te vinden. Maar na wat werk (vooral in de E1) gaven ze het op.
In de periode 2011-2012 kreeg de club van Nico, C7-Casa, groen licht om hun geluk te wagen en die ingang post-sifon te vinden. Maar na wat werk (vooral in de E1) gaven ze het op.
En dus stond het vast: we moesten het werk in die vallei echt
wel afmaken! De interessantste objectieven zijn de E1, de E4 en de E14 en die
gaan we dus prioritair aanpakken.
De E14 ligt niet ver van de Grotte aux Contrastes en is er
ongetwijfeld mee gerelateerd. Het was oorspronkelijk een klein blaasgaatje
boven in de rand van een enorme doline. We werkten er frequent waardoor het een
flinke krater werd maar de instabiliteit ervan deed ons finaal opgeven. In de
loop der jaren ben ik er vaak ’s winters gaan kijken naar de wolk van warme
mist die het gat uitblaast als het koud is, en staan mijmeren over wat er zich
onder die doline zou kunnen bevinden.
De E14 in 2009, grotendeels weer ingestort na onze werken in 1995 |
Zaterdag 2/12/2017
Met Annette naar de Grotte aux Contrastes gestapt (met enige spannende oversteken van de beek die in crue stond) en er het
bordje van Plecotus op het deksel gehangen. Dat deksel had ik in mei 2017 al
gaan vervangen door een exemplaar dat een invliegopening voor vleermuizen had,
want deze grot, met haar grote zaal van 30x20 m, zou een ideale
overwinteringsplaats kunnen worden voor die diertjes. Ook nog gaan kijken naar
de enorme doline ernaast, waar de E14 (blaasgat) boven ligt. Bleek dat die was
afgekalfd waardoor een nieuw blaasgat was vrijgekomen, in stabiele rots. Heb
veel zin om dit gat te hernemen!
De E14 in 2017, nog meer ingestort maar daardoor zijn wel gaatjes in de achterwand vrijgekomen! |
Spannende oversteek |
Het vleermuisvriendelijke deksel van de Contrastes |
Zaterdag 9/12/2017
Na de middag richting PLP waar ik de E14 aanval. Na een paar
uur graven in kurkdroge, mulle opvulling van stenen en zand, heb ik zicht op 2
interessante spleten. Het wordt steeds moeilijker het zand uit het gat af te
voeren, en dus ga ik op zoek in de wei boven naar een bakje, en tot mijn groot
geluk vind ik een grote, geëmailleerde kookpot. Mocht de E14 ooit een grot
worden, dan zal ze Trou de la Casserole heten. Het graven gaat nu goed vooruit
maar in de verte hoor ik dat er een jachtpartij aan de gang is. Vreemd want er
stond geen bordje aan de toegangsweg naar de vallei (nochtans is dat verplicht).
Een klopjacht maar ze zitten nog zeker 500 m van mij vandaan. Om 16 u doet een
hevige knal dichtbij, aan de overkant
van de vallei me eieren voor mijn geld kiezen. Ik pak gauw mijn rugzak in en
sluip langs boven het plateau weg. Volgende keer beter!
Yes! Eindelijk een graafbak gevonden! |
Zondag 17/12/2017
Weer een namiddag naar de E14. Ik graaf zowel recht omlaag
als opzij in een heel nauw gangetje. Na 2 uur doorwerken kan ik daar over heel
de lengte inliggen, maar het vervolg zit nog steeds opgevuld tot op 15 cm van
het plafond en ik kan niet echt goed zien hoe het verder gaat. Ik probeer het
vervolg met mijn smartphone te filmen, doch de beelden maken me niet veel
wijzer.
Het uitgegraven gangetje |
Ik wijzig mijn strategie en graaf nu op een andere plek
recht omlaag. Nog steeds die droge, zanderige opvulling maar nu en dan grote
blokken die spierwit zijn gegroeid met kleine bloemkooltjes. Dat is een goed
teken. Rond 17 u is het stikdonker en
krijg ik mijn armen niet meer omhoog. Wordt vervolgd!
Situatie na 2 x graven |
Geen opmerkingen :
Een reactie posten