woensdag 20 december 2017

PLP: Oude liefde roest niet

Er is geen enkel gebied waar we al zo lang bezig zijn als de vallei van Pont-le-Prêtre nabij Bomal. De anciens van de club zullen zich ongetwijfeld de (soms hilarische) exploraties en pompsessies in de Trou Sans Nom herinneren...in 1989 was dat, bijna 30 jaar geleden dus!

Het was vooral in de jaren 1993-1995 (nadat de explo van het Systeem van Bretaye was afgerond) dat we tientallen malen in de vallei van Pont-le-Prêtre gingen werken. Het was een succesvolle periode met ontdekkingen van enkele belangrijke grotten, zoals de Grotte aux Contrastes of de Grotte Strauss. Door de ontdekking van de Grotte des Emotions in de vallei van de Lembrée in 1995, vielen de werken in de vallei van PLP stil. Maar in feite was het er niet gedaan.
In een groot artikel in Spelerpes en Regards werd de balans van onze werken destijds gepubliceerd (zie http://www.scavalon.be/avalonnl/discov/contrast.htm).

Deze vallei heeft immers een groot potentieel, ze is wat dat betreft vergelijkbaar met de Lembrée, alleen wat minder uitgestrekt. Stroomopwaarts zijn er grote verdwijnpunten, o.m. Chantoir des Bannis of de Chantoir E9 waarin we heel veel hebben gewerkt. De Grotte aux Contrastes, met haar onderaards meertje,  biedt een zicht op de watertafel.

Alle water resurgeert in een grote bron langs de weg Juzaine-Heyd, waar in de jaren 90 enkele duikers (o.m. S. Delaby) pogingen waagden. In oktober 2010 geraakte Nico Hecq (C7-Casa) dan toch doorheen een reeks van drie sifons en aldus werd in 2011 een ébouleus, labyrinthisch réseautje geëxploreerd. In totaal alles bij elkaar 160 m, zeker niet slecht. Dat verhaal kan je lezen op zijn blog http://nicospeleo.blogspot.be/search/label/Pont%20le%20Pr%C3%AAtre

We werkten met Nico samen om zijn ontdekking te relateren aan onze kennis van de vallei. Dankzij een precieze waterpassing (zie http://scavalon.blogspot.be/2011/02/een-dagje-waterpassen_18.html) konden we de hoogteligging van alle karstfenomenen bepalen.

De topo van Nico wees uit dat zijn nieuwe réseau zich tot onder enkele kleine grotjes ontwikkelde, die wij in 1993 hadden ontdekt, de E1, E2, E3 en E4. Twee daarvan tochten stevig en een ingang post-sifon is dus niet uitgesloten. Uiteraard interessant maar wat me veel meer interesseert is het stroomopwaartse vervolg te vinden! De grote dolines in de directe nabijheid van dit alles doen ons al 25 jaar lang dromen. Hier zit veel, veel meer.
In de periode 2011-2012 kreeg de club van Nico, C7-Casa, groen licht om hun geluk te wagen en die ingang post-sifon te vinden. Maar na wat werk (vooral in de E1) gaven ze het op.

En dus stond het vast: we moesten het werk in die vallei echt wel afmaken! De interessantste objectieven zijn de E1, de E4 en de E14 en die gaan we dus prioritair aanpakken.

De E14 ligt niet ver van de Grotte aux Contrastes en is er ongetwijfeld mee gerelateerd. Het was oorspronkelijk een klein blaasgaatje boven in de rand van een enorme doline. We werkten er frequent waardoor het een flinke krater werd maar de instabiliteit ervan deed ons finaal opgeven. In de loop der jaren ben ik er vaak ’s winters gaan kijken naar de wolk van warme mist die het gat uitblaast als het koud is, en staan mijmeren over wat er zich onder die doline zou kunnen bevinden.
De E14 in 2009, grotendeels weer ingestort na onze werken in 1995


Zaterdag 2/12/2017
Met Annette naar de Grotte aux Contrastes gestapt (met enige spannende oversteken van de beek die in crue stond) en er het bordje van Plecotus op het deksel gehangen. Dat deksel had ik in mei 2017 al gaan vervangen door een exemplaar dat een invliegopening voor vleermuizen had, want deze grot, met haar grote zaal van 30x20 m, zou een ideale overwinteringsplaats kunnen worden voor die diertjes. Ook nog gaan kijken naar de enorme doline ernaast, waar de E14 (blaasgat) boven ligt. Bleek dat die was afgekalfd waardoor een nieuw blaasgat was vrijgekomen, in stabiele rots. Heb veel zin om dit gat te hernemen!
De E14 in 2017, nog meer ingestort maar daardoor zijn wel gaatjes in de achterwand vrijgekomen!

Spannende oversteek

Het vleermuisvriendelijke deksel van de Contrastes

Zaterdag 9/12/2017
Na de middag richting PLP waar ik de E14 aanval. Na een paar uur graven in kurkdroge, mulle opvulling van stenen en zand, heb ik zicht op 2 interessante spleten. Het wordt steeds moeilijker het zand uit het gat af te voeren, en dus ga ik op zoek in de wei boven naar een bakje, en tot mijn groot geluk vind ik een grote, geëmailleerde kookpot. Mocht de E14 ooit een grot worden, dan zal ze Trou de la Casserole heten. Het graven gaat nu goed vooruit maar in de verte hoor ik dat er een jachtpartij aan de gang is. Vreemd want er stond geen bordje aan de toegangsweg naar de vallei (nochtans is dat verplicht). Een klopjacht maar ze zitten nog zeker 500 m van mij vandaan. Om 16 u doet een hevige knal dichtbij,  aan de overkant van de vallei me eieren voor mijn geld kiezen. Ik pak gauw mijn rugzak in en sluip langs boven het plateau weg. Volgende keer beter!
Yes! Eindelijk een graafbak gevonden!
Zondag 17/12/2017
Weer een namiddag naar de E14. Ik graaf zowel recht omlaag als opzij in een heel nauw gangetje. Na 2 uur doorwerken kan ik daar over heel de lengte inliggen, maar het vervolg zit nog steeds opgevuld tot op 15 cm van het plafond en ik kan niet echt goed zien hoe het verder gaat. Ik probeer het vervolg met mijn smartphone te filmen, doch de beelden maken me niet veel wijzer.
Het uitgegraven gangetje


Ik wijzig mijn strategie en graaf nu op een andere plek recht omlaag. Nog steeds die droge, zanderige opvulling maar nu en dan grote blokken die spierwit zijn gegroeid met kleine bloemkooltjes. Dat is een goed teken.  Rond 17 u is het stikdonker en krijg ik mijn armen niet meer omhoog. Wordt vervolgd!
Situatie na 2 x graven

Geen opmerkingen :

Een reactie posten