Vervolg van de werken in PLP

Er is nog flink verder gewerkt, meestal door mij alleen gezien Annette in revalidatie is van een tweede schouderoperatie. Maar het alleen werken wordt problematisch, dus ik hoop echt de komende maanden enkele clubgenoten mee te krijgen.

Kort overzicht:

Zondag 24 december 2017:  Een namiddag naar de E14/Casserole. Eerst een plop gedaan; prima resultaat en ik ben even bezig met het weghalen van wat enorme blokken. Daarna graaf ik heel de middag verder omlaag. De zanderige opvulling begint stilaan wat openingen te vertonen tussen de blokjes. Ik zak een 60-70 cm. Het wordt hoe langer hoe zwaarder de bakjes omhoog te brengen. Volgende keer kom ik met een compagnon!

Zaterdag 30 december 2017: Opnieuw naar de E14/Casserole, ditmaal met Erik. Eerste werk maken we met wat boomstammetjes een barricade waar we ons puin achter kunnen dumpen, zodat het niet heel de doline inrolt. Dan beginnen we eraan. We graven telkens een uur en wisselen dan van plaats. Zwaar werk, want het graven gaat snel en de bak met puin moet telkens een paar meter omhoog worden gestoken. Na een hele dag werken zijn we zeker 70 cm gezakt, het is veel breder geworden maar we zitten nog steeds in een bijzonder losse opvulling van vuistgrote stenen, en stofdroge klei. Bij de minste aanraking kalven de wanden af. Hoewel hier en daar een klein gaatje tussen de stenen verschijnt, breken we niet door in iets ruimers. Op het einde van de dag graven we nog wat in de hoek waar we 22 jaar geleden al werkten. Daar is meer tocht en men ziet er tussen de blokken flink dieper. Misschien moeten we daar toch ook eens terug naar kijken? Twijfel, twijfel…

Erik in de Casserole

Zondag 14 januari 2018: Dagje grotten met Frits (GRSC). Het was de eerste zonnige dag sinds 6 weken!

Allereerst gaan proberen de poort van de Grotte Strauss open te krijgen, een ontdekking van ons van 1993. Dat slot zat nl. al minstens 10 jaar vast! Het laatste bezoek aan de grot dateerde van 2002. Je eigen poort openbreken: moet kunnen! We hadden een slijpmachine bij op accu en een boormachine. Een uur later was hoekijzer dat het hangslot afschermt van inbraakpogingen verwijderd en mocht Frits met hamer en beitel het slot te lijf gaan. Een minuut later was het al gebeurd, niet het slot maar wel een van de (te zwakke) U-beugeltjes die op de poort gelast was, was gebroken.

Wij de grot in, voor een tochtje van een uurtje in deze kleine maar mooie grot. Nogal wat concreties (en alles goed nat vandaag) en mooie, ruime galerijen. Ik begreep terug waarom we er een poort hadden ingezet. Die natuurlijk zo rap mogelijk hersteld moet worden.

Daarna naar de E14/Casserole nabij de Contrastes. De dag was al bijna om dus we hebben er maar 2,5 uur gegraven. Opnieuw een halve meter gezakt in de gortdroge zanderige opvulling. Nog geen doorbraak in zicht maar we zitten warm, denk ik.

Frits haalt weer een bakje uit het gat

Zaterdag 20 januari 2018: Eerst naar de Grotte Strauss waar ik 2 lastige uren bezig was om de poort te herstellen en opnieuw afsluitbaar te maken. Maar het lukte en zo was de grot dan toch weer beschermd. Nu nog de balisagetouwtjes vervangen (die zijn  op vele plaatsen stuk) en de grot is weer als nieuw.

Daarna nog naar de E14/Casserole. Het was intussen flink pokkenweer maar gelukkig zit je in de grot droog. Eerst plopte ik (tweemaal) het grote blok beneden waarop Frits en ik waren gestopt. Nadat ik alle blokken naar buiten had gedragen (4 m omhoog) groef ik tegen de geconcretioneerde wand verder. Zo bracht ik een bak of 15 puin eruit maar er kwam nog steeds geen doorbraak in zicht. Eens goed gewierookt en dat bleek negatief daar waar ik bezig was. Verder gezocht en zo vond ik een venijnig blazend gaatje midden in de instabiele puinstapel achter mij. Dat was de kant waar ik liever was afgebleven! Toch maar met de koevoet enkele grote blokken laten vallen. Grote instorting, maar die maakte wel een “klok” zichtbaar van 80 cm diep. Overal zicht op los puin en een massa extra blokken te ruimen nu. En een enorme plaat waar je dwars onder lag en die amper leek vast te hangen. BRRRR!

Instabieler is amper mogelijk!

Het openmaken van dat instabiel gat had wel een drastische verandering in de tocht veroorzaakt, die nu overwegend blazend was. Maar het werk is er niet makkelijker op geworden.

Zondag 21 januari 2018: Jos en Erik kwamen de Grotte Strauss opnieuw en piekfijn voorzien van stevige balisagetouwtjes. Daarna gingen ze hetzelfde doen in de Grotte de Maye Crevé, die voorzien was van spuuglelijke roodwitte linten. Voilà weer een nuttige bijdrage aan de bescherming van onze karst geleverd!

Erik vervangt de balisage in de Grotte Strauss (foto: Jos)

Zaterdag 28 januari 2018: Ik ging eerst naar de Casserole om er wat maten te nemen van de instabiele troep zodat daar een volgende keer wat buizen en stutten kunnen geplaatst worden. Daarna heel de middag zwaar gewerkt in de E4, een van de grotjes aan het begin van de vallei. We werkten daar 23 jaar geleden al. Voorlopig wat gevorderd tot een nauwe spleet met tocht. Plopwerk. Nog wat in de andere grotjes geneusd,  o.m. de E1.

Zaterdag 4 feb 2017: Vroeg op pad naar de E4. Het was koud met nu en dan wat natte sneeuw. De grot was nog natter en ik dus al gauw ook. Ik had een extra laag onderkleding aan maar was toch gauw verkleumd. Op het laagste punt blokken geruimd, in feite de lagen afbreken. Ik kreeg zicht op de pleet rechts die met moonmilch bedekt is, maar ze schijnt 1 m lager dicht te zitten en met wierrook was er geen overtuigende tocht mee. Ik was nu wel ontmoedigend maar waar kwam die hevige tocht aan de ingang dan vandaan?  Na wat speuren vond ik de oorsprong: het is een breuk in zo een kalklaag. Amper een paar vingers breed en het is nog niet mogelijk om erin te kijken. Volgende keer weet ik meer! Wat me wel ongerust maakt: 5 m onder de E4 ligt een grotje van ons, de E2 en dat zuigt aan. Hopelijk is de tocht die uit de E4 blaast, niet daar van afkomstig!

De tocht in de E4 komt ergens van tussenuit deze kalkplaten

Vrijdag 9 feb 2018: Nog eens de vallei van PLP gecheckt, er lag wat sneeuw. In de Casserole vond ik nog een spleet die flink blies, weer tussen het uiterst instabiele puin. Dan een rooktest gedaan in de E2 die stevig aanzoog. En enkele minuten later begon de E4 te roken! Die test had ik beter niet gedaan want ik weet niet of het nog veel zin heeft om verder te werken in de E4.

Zaterdag 10 februari 2018: In de Casserole een poging gedaan om de enorme plaat waar je onder ligt met een buis te stutten. De buis was te kort en het resultaat is niet fameus. Het blaasgaatje opengemaakt en inderdaad: enkel losse troep. Nog een poging in het horizontale gangetje gedaan, maar wegens geen graafmateriaal dat gauw opgegeven. Dan naar de E4 waar ik enkele uren lang de platen heb liggen demonteren tot ik zicht kreeg op een mini-gangetje dat er onder zit. De tocht komt vandaar. Het ziet er niet zo geweldig (meer) uit.

De E4 na een middagje doorwerken

na afdekken met bladeren valt dat al veel minder op

Zaterdag 17 februari 2018: Vleermuizentelling in de Vallei van PLP. Ik trok met Pierrette Nyssen en Jonathan Demaret van Plecotus naar de Grotte aux Contrastes. We wilden toch eens zien of (nu er een ander deksel op de grot lag)  er al vleermuizen hun weg hadden gevonden naar wat – denken we – een ideale overwinteringsplaats zou zijn. Maar vlot ging dat niet.

Jonathan en Pierrette gereed voor de Contrastes

Ik vertrok enthousiast in de ingang (verticale buis) geladen met een kit vol touwen, een losse boormachine want ik wilde wat ankerpunten bijplaatsen en ik had uiteraard mijn hele klimuitrusting aan. Allereerst viel me op dat een van onze houten beplankingen het na 24 jaar begeven had (we ontdekten de grot in 1994) en er daardoor een dreigend pak blokken en aarde loshing. Wat dieper geraakt ik niet verder, er is daar een lastige passage om in een erg laag stukje te geraken. Ik geraakt zelfs niet meer voorbij die bocht, kon wel stenen voelen liggen maar met alle brol die ik aanhad en bijhad, zat ik potvast. Ik besefte gauw wat er gebeurd was: een instorting van boven had de doorgang deels versperd. Gelukkig had ik ok graafmateriaal meegenomen en zelfs een stuk stevig kippengaas en voldoende “goujons”. Kortom we konden ineens de instabiele troep boven mij beveiligen én de doorgang opnieuw uitgraven. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, het heeft 2 uur geduurd en ik heb de klotepassage daaronder wel 10x gedaan. Tegen dan was mijn pijpje al uit.

Enfin we zijn toch in de grote zaal geraakt (Salle Gluante) waar evenwel nog geen vleermuizen hingen, maar er fladderde er wel een rond. Daarna de andere kant van de grot, de P11 die toegang geeft tot een andere zaal (Faux Espoirs). Maar verdorie wat was de toegang tot die put een vervelend, nauw gat. Waarom we dat destijds niet wat ruimer hebben gemaakt, snap ik niet (we waren toen jong, smaller en leniger, natuurlijk en alles kon niet moeilijk genoeg zijn). Pierrette geraakte er niet door, Jonathan en ik wel. Onze inspanning werd beloond: beneden hing een “Grand Murin” en intussen had  Pierrette nog een “Moustache” (Myotis mystacinus) gevonden. Drie vleermuizen dus.

Jonathan en ikke

Erg laat uit de grot maar het was nog licht en de zon scheen, dus trokken we verder in de vallei waar ik nog diverse grotjes wist zijn. Ik had geen hoop om ver in Trou Sans Nom te geraken, normaal sluit een sifon in de winter ¾ van de grot af. Maar deze stond vrij! Deze grot leverde een tiental vleermuizen op, meestal Moustaches die zich in spleetjes en holtes van de wand wringen en zo amper te zien zijn. Maar niks ontsnapt aan het oog van mijn 2 collega’s van Plecotus! Na dit onverwachte succes checkten we de Abri du Nefli, amper 3 m diep. En toch, ook hier zaten 4 van die beestjes in een spleetje gewurmd. 

En ook de kleine grot “E1” leverde er 4 op. Straf dat die Moustachjes vaak vlakbij de ingang zitten, waar het volle bak vriest. 

Kortom, 22 vleermuizen geteld vandaag en we waren wreed content.

• Contrastes (Grotte aux) 496-103: 1 MYOTIS MYOTIS + 1 MYOTIS MYSTACINUS/BRANDTII + 1 MAMMALIA CHIROPTERA en vol
• Sans nom (Trou) 552-019 : 1 RHINOLOPHUS FERRUMEQUINUM + 2 MYOTIS DAUBENTONI + 8 MYOTIS MYSTACINUS
• Nefli (Grotte du) 552-017 : 2 MYOTIS MYSTACINUS + 2 PIPISTRELLUS sp
• Avalon( petite grotte E1 de) 552-027 : 4 MYOTIS MYSTACINUS

Zondag 18 februari 2018: ’s Ochtends gauw naar de Vallei van PLP want ik wilde de tocht aan de Casserole checken, profiterend van het vries
weer. De grot lijkt op twee verschillende karstverschijnselen te liggen. Er valt een enorme koude tocht in omlaag die verdwijnt in het puin. Maar in de zijkant, vanuit de superinstabiele klok die ik er laatst openmaakte, blaast een al even hevige vochtige damp, en die is 9 à 9,5°C warm. Ik veronderstel dat deze afkomstig is van de Grotte aux Contrastes, want die ligt hier vlakbij en de ingang zuigt zeer fel aan. Maar waarheen gaat dan de tocht die in omlaag verdwijnt? Mysterie!

In de namiddag ging ik dan verder op vleermuizentelling, in de Vallei van de Lembrée. Grot in, grot uit: Grotte Anneton (waar dassen zowat heel de grot ondergescheten hebben), Grotte de l’Intuïtion, Grotte du Tié d’la l’Aiwé, Grotte en U, Grotte de la Brouette, Trou du Gué, en de ingangszone van de Grotte des Illusions en Grotte des Surprises.

Twee schattige Moustachkes zij aan zij aan het pitten in de Tié d'la l'Aiwé

Alles bij elkaar een tiental fladderaars gespot. En er allicht evenveel niet gezien Waarschijnlijk is mijn oog er nog niet genoeg op geoefend.